Schittert jouw verhaal straks in het virtueel museum?

Panamarenko was kunstenaar, uitvinder, technieker, wiskundige, filosoof en visionair. En dat alles tegelijk. Hij maakte zeppelins, vliegende rugzakken, helikopters met pedalen, onderzeeërs, ruimteschepen en wandelende kippen, en groeide uit tot een icoon van de naoorlogse avant-gardekunst. Zijn werk is internationaal bekend. Dat het grootste deel van zijn oeuvre tot stand kwam in zijn atelier in Antwerpen, waar hij ook meer dan 30 jaar woonde, is minder geweten. In 2007 schonk de kunstenaar het pand en de inboedel aan de Vlaamse Gemeenschap en het wordt sindsdien beheerd door het M HKA. Het huis zelf groeide – na ingrepen door Panamarenko en kunstenaar-architect Luc Deleu – uit tot een totaalkunstwerk en een monument, met als ultieme bekroning een helikopterplatform op het dak. Met de schat aan erfgoed die er bewaard wordt – van gebruiksvoorwerpen, fotoalbums en inspiratiebronnen, tot ontwerptekeningen, prototypes en multipels – komt het magische universum van Panamarenko er tot leven.

In het Panamarenkohuis zijn kunst en leven erg met elkaar vervlochten. Zowat alle erfgoedelementen kunnen verbonden worden met verhalen, anekdotes of theorieën van de kunstenaar. Zo vertellen posters en tijdschriften het verhaal van de happenings die hij in de jaren 1960 orkestreerde, zoals bijvoorbeeld de IJsblokkenactie waarmee kunstenaars het Conscienceplein in Antwerpen uitriepen tot autovrije zone. Een gigantische rubberen laars was het uithangbord voor de schoenwinkel van zijn moeder (met wie Panamarenko meer dan dertig jaar samenwoonde), maar refereert tegelijk aan zijn vroege, popart-achtige sculpturen. En er is veel meer: de allereerste tekeningen van rugzakvliegtuigen (die hij later, met explosieve gevolgen, testte aan de VUB), een telegram dat de kunstenaar ten stelligste verbiedt op te stijgen met een zelfgemaakte zeppelin, foto’s van door het huis vliegende papegaaien die hem inspireerden tot talloze creaties, en een duikboot die maar net door de garagepoort paste…

Jong of oud, kunstliefhebber of ingenieur, huismus of wereldreiziger… Heel veel mensen kunnen een connectie maken met het leven en het werk van Panamarenko. In in zijn voormalige huis in de Biekorfstraat komen wetenschap, techniek, erfgoed en kunst samen. Zijn fantasievolle zoektocht vanaf de jaren 1960 naar een leefbare stad, een meer duurzame mobiliteit, schoonheid en vrije ruimte heeft vandaag niets aan actualiteitswaarde ingeboet. Zijn werk is ook een ode aan de verbeeldingskracht en de poëzie, die jongeren kan inspireren om met een onderzoekende geest en zonder oogkleppen naar oplossingen te zoeken op deze (of een andere) planeet. Daarnaast is Panamarenko ook erg verbonden met de buurt (de Seefhoek) en de stad (Antwerpen) waarin hij woonde en werkte, waardoor de erfgoedverhalen niet alleen door specialisten kunnen worden verteld, maar ook door buurtbewoners, winkeleigenaars en beelden in de stad.