Schittert jouw verhaal straks in het virtueel museum?

'Kiezers, kiezeressen, als vrouw kan zij meer de toestanden van verdriet, van ongeluk begrijpen dan gelijk welke man'. Verkiezingspropaganda voor vrouwelijke kandidaten tijdens gemeenteraadsverkiezingen in het interbellum.

Op de liberale Oostendse lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen van 1938 prijkt één vrouw: Josephine Vroome-Demulder. Volgens een kieskrant is ze 'misschien wel de sympathiekste figuur van al de kandidaten'. Vrouwen hebben sinds 1921 gemeentelijk kiesrecht. Toch blijft het aantal vrouwelijke kandidaten voor de gemeenteraadsverkiezingen gedurende het interbellum beperkt tot minder dan 3%. De publieke opinie blijft politiek als een mannenzaak beschouwen. Als gevolg hiervan worden de eerste vrouwen die een lokaalpolitiek mandaat ambiëren, zoals Josephine, in verkiezingspropaganda vereenzelvigd met als ‘vrouwelijk' aanziene eigenschappen’ zoals een zogenaamde ‘natuurlijke’ aanleg voor thema’s als zorg, gezin en kinderen. De Oostendse liberalen schenken Josephine een relatief gunstige plek op de lijst omdat zij ‘als vrouw meer de toestanden van verdriet, van ongeluk kan begrijpen dan gelijk welke man’. Ze raakt desondanks niet verkozen en verdwijnt geruisloos van het politieke toneel.

Het gebrek aan vrouwelijke politieke vertegenwoordiging en stereotype beeldvorming over vrouwen in de politiek blijft een heet hangijzer. In 2022 zijn nog steeds slechts 30 % van de raadsleden in Oostende vrouw en heeft de stad nog steeds geen vrouwelijke burgemeester gehad. Deze cijfers zijn het resultaat van diepgewortelde gegenderde beeldvorming en weinig bemoedigende resultaten voor vrouwen op de kieslijsten. Het verhaal van de liberale Oostendse feministe Josephine Vroome-Demulder in 1938 biedt een historisch en leerrijk perspectief op deze kwestie.