Schittert jouw verhaal straks in het virtueel museum?

De taalvirtuoos Guido Gezelle, van wie het archief bewaard wordt in de Openbare Bibliotheek Brugge. Gezelles papieren erfenis was zeer uitgebreid en divers. Er zijn boeken met aanstrepingen en notities, poëziehandschriften met toevoegingen en verbeteringen van de dichter, duizenden brieven die getuigen van zijn enorme werkkracht, relicten zoals bidprentjes, diploma’s, foto’s en andere bijzondere objecten. Op het online belevingsplatform gezelle.be zijn tal van verhalen uitgewerkt die de veelzijdigheid van Gezelle tonen. Waarom had Gezelle een tomahawk en was hij gefascineerd door indianen ? Wie was Lady Smith, de mysterieuze buurvrouw van Gezelle ? Had Gezelle een uitzonderlijk brein ? Waarom werden de messen geslepen in aanloop naar het Gezelles eeuwfeest in Brugge? Elk van deze verhalen kan gelinkt worden aan één of meerdere plaatsen in Vlaanderen.

Een afgietsel van de hersenen van Gezelle wordt bewaard in het Gezellearchief van de Openbare Bibliotheek Brugge. Gezelles bijzondere hoofd sprak tot de verbeelding als teken van zijn uitzonderlijke begaafdheid: hoe groter het hoofd hoe groter het dichterschap. Familie en vrienden getuigen over de opmerkelijke omvang. Bij de eerste biografen namen het hoofd en de fysieke eigenschappen van de dichter mythologische proporties aan. Maar bevatten de hersenen van Guido Gezelle werkelijk sporen van genialiteit die wetenschappelijk aantoonbaar waren? Dat was de vraag die dokter en goede vriend Gustaaf Verriest bezig hield. Hij was hoogleraar inwendige ziekten aan de Katholieke Universiteit Leuven. De dag na het overlijden van Guido Gezelle kreeg hij toestemming van de familie om de hersenen van de dichter te verwijderen en verder te onderzoeken. (volledige verhaal te lezen op gezelle.be)

Het verhaal van Gezelles hersenen spreekt tot de verbeelding en het leert ons ook iets over wetenschappelijk onderzoek in die tijd. Gustaaf Verriest sprak over zijn bevindingen op het Vlaamsch natuur- en geneeskundig Congres in Brugge op 29 september 1901 (de tekeningen die hij toen toonde om zijn theorieën te staven, bevinden zich ook in het Gezellearchief), maar ook later kwam hij er op terug. Hij volgde de wetenschappelijke theorieën van zijn tijd. Ook in de Gezellestudie en de beeldvorming rond Gezelle speelden de merkwaardige vorm van zijn hoofd en zijn gezondheid een belangrijke rol. Ze passen in het romantische beeld van het misvormde en miskende genie met een erfelijke aanleg voor somberheid en gevoeligheid. Lange tijd vertrok ook de interpretatie van zijn poëzie vanuit dit standpunt.