Schittert jouw verhaal straks in het virtueel museum?

Multiculturaliteit, pelgrimage als erfgoedpraktijk

Private Victor Manson SPENCER, 1st Battalion Otago Regiment, New Zealand Infantry (° Otautau, 1/11/1896 -+ Dikkebus, Mud Huts, 24/02/1918). De executie van Victor Spencer op 24/02/1918 was de laatste in het Nieuw-Zeelandse leger. In 1996 startten twee achterneven van Victor, beiden oudgedienden van het Nieuw-Zeelandse leger, een campagne voor een postume gratieverlening. Die werd in september 2000 verleend door de Nieuw-Zeelandse regering aan alle vijf Nieuw-Zeelandse ter dood veroordeelden uit WO1. Nieuw-Zeeland was het eerste land om dit te doen (Groot-Brittanië en Ierland volgden). Op ANZAC-Day 2007 brachten de achterneven Fred en Spencer en nog enkele familieleden van Victor een bezoek aan het graf op The Huts Cemetery. Ze brachten een speciaal gesneden tiki (identiteitskenteken) en waka-huia (een voorouderkistje) met daarin de gratieverlening van de Nieuw-Zeelandse regering. Na afloop werden de tiki en waka-huia overgedragen aan het In Flanders Fields Museum met de vraag om er in Victors plaats zorg voor te dragen. Vandaag zijn beide voorwerpen te zien in het museum. De collectie van het museum bevat ook een fotoreportage door Maree Wilks (Bluff, NZ) en de film “A long way from home”, documentaire van Helen Muir (Nieuw-Zeeland, 2008) over de pelgrimstocht van de familie.

Pelgrimage 'from the uttermost ends of the earth' : Van Nieuw-Zeeland naar Dikkebus