Schittert jouw verhaal straks in het virtueel museum?

Water en de mens, een ambigue relatie bondgenoot als een vijand voor de mens geweest. Dit bewijst de verdronken middeleeuwse nederzetting nabij Doel die door de Sint-Elisabethsvloed van 1324 van de kaart werd geveegd. De strijd tussen mens en water proberen we in dit geval te vertellen in een verhaal over de onzekere middeleeuwse expansie van dorpskernen. Verder willen we de focus leggen op de strijd van de mens tegen de natuur, een strijd die met de opwarming van de aarde terug zeer actueel is.

Gedurende de Late Middeleeuwen werden de Wase polders geteisterd door overstromingen en dijkbreuken. De middeleeuwse nederzetting (gehucht of haventje) nabij het huidige polderdorp Doel werd door een dijbreuk tijdens de Sint-Elisabethsvloed van 1324 volledig van de kaart geveegd. Bewoners konden zichzelf en hun vee redden. Huizen werden vernietigd en het aanwezige huisraad werd onder een overstromingspakket begraven. Deze archeologische site werd bij toeval ontdekt bij de aanleg van het Deurganckdok (2000)  door een student archeologie die in de afgegraven zandhopen een houten fluitje vond. Zo kon de site alsnog opgegraven worden.

Deze site is een van de vele  verdronken dorpen aan de Schelde. Uniek is dat ze kon worden opgegraven. Onder de archeologische vondsten bevinden zich unieke stukken zoals een set grapes (metalen kookpotten), volledig bewaard huisraad (van vuurklok tot braadpan, van vijzels tot steengoedkruiken), een nierdolk in foedraal, pelgrimsinsignes en bronzen beeldje van een Franse vorst op een troon (helaas zonder hoofd) …. Het getuigt van zekere standing wat doet vermoeden dat gehucht/haventje niet echt een agrarische hoofdactiviteit had maar  eerder een ondersteunende functie voor de haven van Antwerpen had.