Schittert jouw verhaal straks in het virtueel museum?

De Kortrijkse dierenschilders

De Kortrijkse dierenschilders In de tweede helft van de 19de eeuw vormde zich in Kortrijk een heuse school van dierenschilders. Het succes en de invloed van Louis Robbe lijken hierin een sleutelrol gespeeld te hebben. Daarnaast was het klimaat in Kortrijk rijp voor een artistieke bloei. De Kortrijkse nijverheid kende in de negentiende eeuw een hoogconjunctuur. Burgerij, industriëlen en handelaars lieten in het centrum van de stad ruime en luchtige huizen optrekken die vroegen om een rijke opsmuk. Als reactie tegen de toenemende verstedelijking en in de geest van de Romantiek zien we in de 19de eeuw een tendens om de natuur en het platteland te herontdekken. Kunstenaars deden er hun voordeel mee en vonden een belangrijk afzetgebied voor schilderijen met landschappen en dieren. De stad telde twee verenigingen ter bevordering van de Schone Kunsten, die in 1856 zouden fusioneren en regelmatig drukbezochte tentoonstellingen organiseerden. Reeds in 1760 was er een Academie opgericht, in de eerste plaats bedoeld om de kunstnijverheid te ondersteunen, maar tegelijk een kweekschool van beeldende kunstenaars. Een aantal van deze kunstenaars zouden school gaan maken als dierenschilders. Mogelijk leefde nog de herinnering door aan 17de eeuwse meesters, waarvan de in Kortrijk geboren Roelandt Savery de bekendste was. Ook Bernaert De Rijckere was een uitmuntend Kortrijkse dierenschilder, zoals blijkt uit zijn triptiek van de Heilige Geest in de Sint-Maartenskerk. De stedelijke museumcollectie bewaart verder ook werk van anoniem gebleven navolgers van Savery. De Kortrijkse dierenschilders van de 19de eeuw hielden die fakkel brandend en vormden een nauw samenhangende groep, zowel in artistiek opzicht als in onderlinge verbondenheid.

De opkomst van deze schilders zegt iets over de verstedelijking en industrialisering die men compenseerde met een romantische terugkeer naar de natuur in de kunst.