Schittert jouw verhaal straks in het virtueel museum?

Aan de verering van de H. Gummarus zijn bijzondere tradities verbonden. Jaarlijks laten gelovigen de band van de H. Gummarus op hun schouders leggen. Het zilveren schrijn met de relieken van de heilige, draagt men in processie rond door de stad. Verschillende Lierse gemeenschappen verbinden zich aan de H. Gummarus en houden deze traditie in ere.

In de legende lezen we over Gummarus die in de 8ste eeuw als adellijk grootgrondbezitter leeft in Emblem en Lier. Hij onderneemt veldtochten en een bedevaart. Terug thuis wijdt hij zijn leven aan het geloof en helpt hij de streek bekeren tot het christendom. In de 9de eeuw wordt Gummarus heilig verklaard. In de Vita Sancti Gummari vertelt een onbekende auteur over de wonderen die hij verrichtte, zoals de twee delen van de omgehakte boom die hij aan elkaar laat groeien door ze te verbinden met zijn gordel, de bron die hij laat ontspringen door zijn staf in de grond te steken, en een kind dat hij redt van de dood door een slang. In de 11de eeuw start de bouw van een grote kerk die sinds de 12de eeuw de H. Gummarus’ naam draagt. Op zijn feestdag, 11 oktober, plaatst men het zilveren schrijn met daarin de kist met zijn beenderen in het schip van de kerk. Gedurende negen dagen kunnen de gelovigen de relieken vereren en de band van de H. Gummarus op hun schouders laten leggen. Zo ontvangen ze op voorspraak van de heilige bescherming tegen lichamelijke en relationele breuken. Het schrijn draagt men nadien in processie rond door de stad. Elke 25 jaar opent de bisschop het schrijn en erkent hij de echtheid van de relieken. De stad viert dit met de Gummarusfeesten.

In de lokale gebruiken rond de H. Gummarus schuilt een universele betekenis. Tradities als deze zorgen voor een grote verbondenheid onder de bevolking. De Gummarusprocessie is een hoogdag waarnaar een jaar wordt toegeleefd. Jeugdbewegingen, verenigingen, gildes en genootschappen maken er een erezaak van om mee te stappen. Aan helpende handen, engagement en toeschouwers geen gebrek. Dit verhaal heeft het potentieel van herkenbaarheid voor het publiek van het virtuele museum.