Schittert jouw verhaal straks in het virtueel museum?

Dit is het verhaal van de Vlaamse Frank die midden jaren 80 een geduchte concurrent werd van de Belgische frank.

In 1985 beroerde een monetair dispuut de politieke gemoederen. Een gloednieuwe penning genaamd de ‘Vlaamse Franken’, werd kortstondig als betaalmiddel in omloop gebracht. Kreeg de Belgische frank plots concurrentie? Tussen 1985 en 1990 doken er in het Vlaamse straatbeeld zes nieuwe munten op: penningen van 25, 50, 100 en 250 'Vlaamse Franken'. Ze werden uitgebracht als symboolmunt door de Federatie Vlaamse Kringen-FVK (het huidige Cultuurlab Vlaanderen). De federatie wilde met de verkoop van de munt initieel de culturele werking van de eigen organisatie ondersteunen, maar zagen de nieuwe penningen ook als een aanzet tot (financiële) autonomie voor Vlaanderen. Omdat de Vlaamse Franken niet werden verkocht als wettig betaalmiddel maar wel geruime tijd als officieel betaalmiddel bij plaatselijke middenstanders circuleerden, besliste de Nationale Bank van België onder druk van de nationale regering dat de Vlaamse Franken voor te veel verwarring zorgde met de officiële Belgische munt en dat de verspreiding op brede schaal als illegaal werd beschouwd. Een wetsontwerp zou vanaf dan bepalen dat de uitgave van penningen waaronder de Vlaamse Franken en de circulatie ervan op de reguliere betaalmarkt zouden worden verboden.

Dit is een verhaal dat vrijwel niemand kent. En toch zijn er heel wat sporen over terug te vinden in het archief. Om te beginnen de gipsmodellen en de verchroomde productiestempels of matrijzen.